زمان مطالعه: 3 دقیقه

به گزارش عترتنا؛آیت‌ الله «مهدی هادوی تهرانی» استاد درس خارج حوزه علمیه، دوشنبه ۱۷ بهمن ماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه واقعه، گفت: در آیه هفتم این سوره مردم را به سه دسته تقسیم کرد؛ کسانی که سابقون هستند، برخی که اصحاب یمین و برخی هم اصحاب مشئمه. در ادامه نعمت‌هایی را برای السابقون و اصحاب یمین بیان فرمود که برخی نعمت‌های این دو گروه یکسان است، سابقون در جنات نعیم بودند و اصحاب یمین در سدر مخضود هستند.

سه احتمال درباره اصحاب شمال

وی افزود: اصحاب شمال یعنی دست چپی‌ها. شیخ طوسی سه احتمال برای اصحاب شمال ذکر کرده است؛ احتمال اول اینکه اصحاب شمال طرف چپ هستند یعنی از سمت چپ داخل جهنم می‌روند؛ احتمال دوم اینکه آنان کسانی هستند که پرونده عملشان به دست چپ آنان داده می‌شود. احتمال سوم هم این است که اصحاب شمال، اصحاب شوم هستند. در این شکی نیست که اصحاب میمنه همان اصحاب یمین و اصحاب مشئمه و شمال هم یکی هستند بنابراین دو گروه جدا از هم نیستند.

آیت‌ الله هادوی تهرانی اظهار کرد: در مورد اصحاب شمال فرمود که جایگاه اینها در سموم و حمیم است؛ سموم یعنی باد داغی که تند می‌وزد و در همه روزنه‌های بدن نفوذ می‌کند و حمیم یعنی آب داغ. جهنمیان هم سایه دارند ولی سایه اینها برخلاف بهشتیان، دود غلیظ و تاریک و سوزان است و این سایه «لا بارد و لا کریم» یعنی نه سرد می‌شود و نه کرامتی به دنبال دارد.

علت جهنمی شدن افراد

این استاد درس خارج حوزه علمیه قم با اشاره به علت جهنمی شدن گفت: علامه طباطبایی هم فرموده است که اینها بر نقض عهد بزرگی اصرار داشتتند و این عهد همان عهد در عالم ذر است که فرمود: أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا. یعنی خدا از همه اعتراف گرفته است ولی این افراد  زیر بار ربوبیت خدا نرفتند و نپذیرفتند با اینکه در عالم ذر متعهد شدند.

وی ادامه داد: در مورد اینکه عالم ذر چیست تعابیر مختلفی گفته شده است ولی باید تمثیل در نظر بگیریم. انسان قبل از خلقت، در علم ربوبی بوده است یعنی در آن مرحله که تکوینا تحت ربوبیت الهی بوده است ربوبیت را پذیرفته است ولی در دنیا در صف کفار رفته است. آقای حسن‌زاده آملی می‌فرمود طلبه‌ای پیش من آمده که من در خدا شک کردم و من به او گفتم گلی به جمالت بعد از این همه نعمت، شک کردی؟ انسان‌ها در عالم علم ربوبی، ربوبیت را پذیرفته‌اند ولی وقتی در عالم اختیار قرار گرفتند و راه را هم شناختند مسیر نادرست را انتخاب کردند.

فرق شیوه عرفانی آیت‌ الله بهجت با آیت‌ الله بهاءالدینی

آیت‌ الله هادوی تهرانی در انتهای بحث خود با اشاره به تفاوت برخی علما در مواجهه با مقوله «ذکر»، گفت: مرحوم آیت‌ الله بهجت، اهل ذکر بود و بنده در درس فقه ایشان شرکت داشتم و کسی را مانند ایشان در ذکر ندیدم؛ ایشان در حین درس حتی وقتی لحظات سکوت هم پیش می‌آمد در همان لحظه ذکر می‌گفت ولی آیت‌ الله بهاءالدینی اینطور نبود یعنی خیلی اهل ذکر نبود و وقتی دلیل را می‌پرسیدیم می‌فرمود انسان باید اهل «ذُکر؛ یاد» باشد و به تعبیر اهل معرفت، آیت‌الله بهجت، اهل بکاء و گریه بود و آیت‌الله بهاءالدینی خراباتی بود.

*ایکنا

پایان پیام/.

شبکه های اجتماعی عترتنا: کانال تلگرام  / کانال ایتا  / کانال سروش  / پیچ اینستاگرام / آپارات