زمان مطالعه: 2 دقیقه

محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاه و مفسر قرآن کریم، در نشست مجازی که امروز پنج‌شنبه ۱ آذرماه، با موضوع «مجلس گناه» برگزار شد، اظهار کرد: در جایی که آدمی توان زدودن گناه را ندارد، مهم‌ترین وظیفه‌ای که دارد ترک آن صحنه است.

مهم‌ترین وظیفه ما در مجلس گناه

صاحب تفسیر مشکاه بیان کرد: خداوند متعال به نبی مکرم اسلام(ص) می‌فرماید: «إِذَا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ‏؛ ای پیامبر، هنگامی که دیدی جمعی نشسته‌اند و با گستاخی و بی‌شرمی درباره خداوند و اولیای او سخن می‌گویند، اگر نمی‌توانی در این وضعیت تغییری ایجاد کنی، وظیفه داری که برخیزی و از آنجا بیرون بروی. تو با ماندنت در آنجا گویا ایمان و شخصیت خودت را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهی، پس باید که از آن جمع بگریزی.»

وی ادامه داد: این توصیه برخلاف نظر کسانی است که در جمع به گناه‌آلوده‌ای می‌نشینند و به گفتار سخیفانه مسخره‌کنندگان گوش می‌دهند و رفتار نادرست آن‌ها را مشاهده می‌کنند. وقتی هم که به آن‌ها گفته می‌شود بهتر است این مکان را ترک کنید، می‌گویند: ایمان و شخصیت من قوی‌تر از آن است که این چیزها روی من تأثیر منفی بگذارد. روشن است که این افراد از تأثیرگذاریِ قهری دیگران بر روی خودشان ناآگاه‌اند و نمی‌دانند که افکار و رفتار اطرافیان خواهی نخواهی بر روی آدمی تأثیر می‌گذارد. بنابراین در جایی که آدمی نمی‌تواند با گناه مبارزه کند و وضعیتی ناپسند را تغییر دهد، باید از آنجا بگریزد و آن مکان را ترک کند.

انواع غفلت/غافل کیست

انصاری گفت: غفلت، مفهومی نسبی و ذومراتب است. یعنی ممکن است کسی به غفلتی بسیار سنگین دچار باشد که همین غفلت بنیاد هستی او را برکَنَد و ممکن است انسانی مراتب ضعیف‌تری از غفلت را داشته باشد. اما برای انسان متقی غفلت ضعیف و قوی حکم یکسان دارد. او با هر غافلی که معاشرت کند و در مجلس او بنشیند، باز هم در صنف و سنخ او قرار نمی‌گیرد و صفت ذکر را از دست نمی‌دهد.

این مفسر قرآن کریم ادامه داد: غافل کسی است که اصلی‌ترین مسائل زندگی‌اش را از یاد برده است. نه می‌داند کیست و نه می‌داند کجاست، نه از وظیفه‌اش باخبر است و نه از مقصد پیش رویش اطلاعی دارد. لذا انسان باید آگاه باشد و در مجلس گناه وارد نگردد تا غفلت بیشتری دامن‌گیر آنها نشود.

تقوا پیشگیری و توبه درمان در مقابل گناه است

این مفسر قرآن اظهار کرد: تقوا به منزله پیشگیری و توبه به مثابه درمان است و همیشه پیشگیری از درمان نیکوتر است. اگر آدمی مرتکب گناه شود، حتی پس از توبه، گاه آثاری از تیرگی بر قلب و جانش باقی می‌ماند.

وی در پایان افزود: کمترین اثر باقی‌مانده از گناه خاطره آن است، خاطره‌ای که بازخوانی‌اش ممکن است آدمی را مجدداً به ورطه گناه بکشاند. بنابراین باید از ابتدا سامانه ذهن و ضمیر را با عبادت خالصانه خداوند، تفکر و تدبر در آیات و اندیشه‌ورزی در نعمت‌های او تقویت کرد تا گذرگاه‌های ورود وسوسه‌های شیطان در قلب و جان هرچه بیشتر مسدود شوند و آدمی تا حد امکان از ورطه گناه دور بماند.

*ایکنا

پایان پیام/.

شبکه های اجتماعی عترتنا: کانال تلگرام  / کانال ایتا  / کانال سروش  / پیچ اینستاگرام / آپارات