زمان مطالعه: 3 دقیقه

به گزارش عترتنا؛ حجت الاسلام والمسلمین شیخ جعفر ناصری دولت آبادی از اساتید اخلاق و عرفان اسلامی حوزه علمیه درباره تلاوت قرآن همراه با حضور قلب و توجه گفت: شخص می‌گوید اگر این مقدار قرآن بخوانم، توجه [و حضور قلب] ندارم. درحالی که توجه را باید درستش کرد، نه اینکه تلاوت را از خودت بگیری؛ توجهش کم است باید توجه را به قرائت اضافه کرد.

رسیدن به توجه با پناه بردن از شیطان به خدا

رئیس بنیاد علمی فرهنگی هاد بیان کرد: بر فرضی که این التزام را داشته باشی که، تلاوت خوب، قابل توجه (یعنی زیاد خواندن)، بر فرضی که بخشی از این تلاوت را سحر انجام بدهی، با توجه انجام بدهی و برای خودت دورۀ ختم قرآن داشته باشی باز دشمن‌شناسی لازم است. خداوند در آیه ۹۸ سوره نحل می‌فرماید: «فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ؛ پس آن‌گاه که قرآن بخوانی از شیطان مطرود به خدا پناه ببر.

این استاد حوزوی افزود: حالا که می‌خواهی وارد فضای قرائت بشوی، نگذار شیطان بر تو مسلط شود، شیطان با همین افکاری که انسان را متشتت و پراکنده می‌کند و ذهنیاتی که مشغول می‌کند، انسان را دور می‌کند. انسان این قدر در این راستا و ارتباط با قرآن می‌تواند ورزیده بشود که یک نوع نوری او را به این نظام‌نامۀ قرآنی، این داروخانۀ قرآنی، این شفای قرآنی، این رحمت قرآنی… راهنمایی کند.

مداومت بر تلاوت راهگشای درک آن

حجت الاسلام والمسلمین ناصری درباره درک معانی و مفاهیم قرآن همراه با تلاوت آن، اظهار کرد: دوستان حوزوی ما که غالباً الحمدلله با ترجمه ومفاهیم قران آشنا هستند؛ گاهی سوال می‌شود افراد غیر حوزوی که در ارتباط با قرآن و درک مفاهیم و ترجمه آن دچار مشکل هستند و آن انس و توجه لازم برای او اتفاق نمی‌افتد، آن‌ها چه کنند؟ برای همین‌ها هم باز قرائت قرآن بهتر است [و راهگشاست].

وی تصریح کرد: اصلاً توجه، معنایش تحریک خیال نیست. یک نفر بگوید من همزمانی که می‌گویم بسم الله الرحمن الرحیم، باید بدانم یا فکر کنم یا تخیل کنم که به نام خداوند بخشندۀ مهربان، مثلاً، یا مشابهش، خیر. توجه یک حس و حالی است که با تلاوت می‌آید و هر کسی که پیدا کرد متوجه می‌شود که یک حسی ماوراء این صحبت‌ها است.

این استاد برجسته حوزوی اظهار کرد: یکی می‌گوید که من روزی نصف صفحۀ قرآن را می‌خوانم و فکر می‌کنم. شما خواندنِ قرآن را اضافه کن، فکر هم بکن، منافاتی ندارد؛ ولی فکر را خود قرآن باید بدهد.

توجه عنایتی الهی

وی تاکید کرد: توجه، حس و حالی است ماورای توهمی که می‌کنیم. گاهی تعریف کردنش سخت است؛ توجه را خود خدای متعال باید عنایت کند. همین که تفرقۀ حواس و پراکندگی ذهن و تشتّت خیال نداشته باشیم، راه زیادی رفته‌ایم.

بعد از آن، توجه نصیب انسان می‌شود و اوراد و اذکار او، وِرد واحد و ذکر واحد می‌شود. پس نباید در اجرا کم گذاشت؛ یعنی در کیفیت اشتغال و حتی کمّیت اشتغال به عبادات، آن هم قرآن و تلاوت قرآن.

خطر تخیل بیشتر با تمرکز به معانی

حجت الاسلام والمسلمین ناصری با بیان اینکه تمرکز برای توجه به اذکار گاهی باعث تخیل بیشتر انسان می‌شود، گفت: موقع انجام عبادات و گفتن اذکار توجه به معنی آن‌ها تخیل انسان را بیشتر بیدار می‌کند.

وی افزود: بعد از توجه به معنای آن‌ها شخص شروع می‌کند تصورات گوناگون کردن و دنبال آن تصورات، رفتن. وقتی «اللّه الصمد» دارد از دهان شما خارج می‌شود، اگر به همین نام شریف، گوش کنید کافی است و خود این کار کم نیست.

این استاد حوزوی اظهار کرد: همین که نگذارید ذهنتان به بازار و غیره برود و دنبال امور پراکنده دنیایی نرود و کنار همین شنیده باشد، همین کافی است. شیوه‌های دیگرش اسباب زحمت می‌شود و از جهت اعتقادی هم مشکل است و اصلا تحریک قوای خیال می‌شود.

وی تصریح کرد: یکی از مشکلاتی که ما داریم این است که برای قطع ریشه قوای تخیلی، خود خیالات‌مان را تشدید می‌کنیم. ما نمی‌توانیم با خیال، خیال را از بین ببریم. اصلا مرتبه بعد از خیال دیگر خیال نیست، یک وادی است پر از حقیقت و اصلا قابل وصف نیست.

* نرم‌افزار الهادی

پایان پیام/.

شبکه های اجتماعی عترتنا: کانال تلگرام  / کانال ایتا  / کانال سروش  / پیچ اینستاگرام