زمان مطالعه: ۳ دقیقه

به گزارش خبرنگار عترتنا؛ آیت‌الله «سید یدالله یزدان‌پناه» شامگاه چهارشنبه ۳ آبان‌ماه ۱۴۰۲ در هشتمین جلسه هفتگی درس اخلاق خود با موضوع سلوک اجتماعی نکاتی را درباره اهمیت نماز در سلوک بیان کرد که در ادامه گزیده سخنان این استاد اخلاق می‌آید.

این آیه را قبل از نماز بخوانید

خداوند در آیه ۱۶۲سوره انعام می‌فرماید: «قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ؛ بگو: مسلماً نماز و عبادتم و زندگی کردن و مرگم برای خدا پروردگار جهانیان است.» می‌گوید، بگو نماز من مال خدا؛ مناسک من مال خدا و حیات و ممات من همه مال خدا. یعنی موضوع فراتر از بهشت و جهنم است. سطح اولیه بندگی با بهشت و جهنم است؛ اما سطح عالی آن توحیدی است.

این آیه را همیشه باید به جانمان بزنیم و با آن نفس بکشیم؛ سفارش شده، این آیه را قبل از شروع نماز بگوییم؛ بعد از وجهت وجهی، این را بگو.

لطفی دارد که از عبادت شروع می‌کند؛ اما در سطح عبادت محدود نیست. زندگی و مرگ همه‌اش مال خداست.

دین می‌گوید از نماز و نُسک شروع کنید و بعد ببین چه می‌شود؟

اهمیت نماز در سلوک

اگر یادتان باشد در جلسه پنجم توصیه به زیارت امین‌الله کردیم و گفتیم دغدغه سلوک در انسان ایجاد می‌کند. این جلسه از نماز بگوییم. اول کار سخت نمی‌گیریم و می‌گوییم، همین نمازِ اولیه برای جهنم نرفتن خوب است. اما کم‌کم دین ما بالا می‌آید. ما را به این جا می‌رساند که نمازمان را درست کنیم. بلکه یک نمازمان را در روز درست کنیم. بلکه یک بخش از یک نماز را درست کنیم ولی سخت هم نباید گرفت.

در روایت از امام صادق علیه‌السلام است که «همانا از نماز انسان، نصفش، ثلثش، ربعش یا خمسش بالا برده می‌شود و آن مقداری از نماز که توجّه قلبی داشته باشد، بالا برده می‌شود.»

اهمیت یک نماز درست و با حضور قلب/استغفار از نماز بی‌حضور

محافظت از نماز که در قرآن آمده است یعنی برنامه برای نماز داشتن است. یک وقت خوب را برای نماز بگذاریم، اگر صبح راحتیم صبح را انتخاب کنیم، ظهر راحتیم ظهر را انتخاب کنیم. بخشی از آن نماز را با دغدغه خدا درست کنیم. من می‌گویم ولو یک هزارم، تلاش کنیم یک هزارم یک نمازمان را درست کنیم. یک لحظه فقط حضور قلب داشته باشیم، همین خودش ما را بالا می‌برد.

اگر در نماز لحظه‌ای حضور قلب نداشتیم، آخر نماز بگوییم «عفواً عفواً عفواً». در واقع می‌گوییم خدا من می‌خواستم ولی نشد. همین کم‌کم زیاد می‌شود و همین کم‌کم ما را به حس نماز در کل زندگی می‌رساند. دائم با خدا می‌نشینیم؛ «خوشا آنان که دائم در نمازند.»

رابطه نماز با جامعه

نمازمان را درست کنیم زندگی‌مان درست می‌شود. اطاعت در نماز و اطاعت در جامعه ربط جدی بهم دارند. اگر کسی در طول روز به نامحرم نگاه کند، در نماز می‌بیند که دستش بالا نمی‌رود بگوید الله اکبر.

اهمیت مراقبه مع‌الله در سلوک

مرحوم استاد حسن‌زاده آملی در جمع خصوصی (برای اینکه این افراد شور سلوک پیدا کنند؛ وگرنه در جمع‌های عمومی از این حرف‌ها نمی‌زدند) می‌فرمودند: من مراقبه مع‌الله‌ام بیست است. یعنی مثلاً حتی وقتی درس می‌خوانم (که نوعاً همه می‌بینیم در هنگام درس، تمرکز روی درس است و جای دیگر حواس آدم جمع نمی‌شود)، حواسم از خدا پرت نمی‌شود.

به این مثال دقت کنیم، اگر مادری فرزند از دست دهد؛ ولو چندماه بعد کسی مطایبه‌ای کند، ممکن است آن مادر بخندد، اما اگر حتی بخندد، اگر به صورتش دقت کنیم، باز هم یک بغض و غمی در پس چهره‌اش هست. یعنی قابل جمع است که به این فرمان استاد حسن‌زاده آملی ره عمل کنیم که «با همه باش و بی‌همه باش.»

با نماز خواندن به مرور زندگی فرد اصلاح می‌شود. خصوصاً اگر ترفندهایش را یاد بگیریم.

انس جدی با آیات قرآن

اساتید می‌گفتند اگر دیدید آیه‌ای خوش است، بگذارید به جانتان بخورد. درگیرش شوید. من دیدم عده‌ای می‌گویند: ما گُر گرفتیم با آیات، همه چیز درست شد. به ویژه با آیات توحیدی باید زندگی کرد. انس با این آیات هم همت می‌دهد، هم برکت می‌دهد، هم مدد می‌دهد، هم نور می‌دهد. همه چیز می‌دهد.

پایان پیام/.

شبکه های اجتماعی عترتنا: کانال تلگرام  / کانال ایتا  / کانال سروش  / پیچ اینستاگرام