استاد پرورش یک دبیر در دبیرستان‌های اصفهان بود، ولی مُهذّب نفوس بود و انسان می‌ساخت و در حقیقت شهیدپرور بود و در آخر خودش نیز پس از یک عمر تلاش و مبارزه با نفس درون و بیرون و مجاهدت‌های خستگی ناپذیر در کنار شهیدانش در گلستان شهدای اصفهان آرمید.

مهمترین فراز زندگی عالمانه و عارفانه حضرت آیت‌الله ناصری «نهادینه شدن روح انتظار» در این عالم ربانی بود، او نمونه‌ای واقعی از یک شیعه منتظر بود که پیوسته با یاد امام غائبش می‌زیست و انتظار ظهورش را می‌کشید.

نجفی قدسی در یادداشتی به‌مناسبت بزرگداشت مرحوم استاد پرورش به بررسی دیدگاه و اندیشه‌های ایشان درباره نقش معلم و آموزش و پرورش جای چه کسانی است؟ پرداخت.