آیتالله جاودان گفت: اگر مواظب خودتان باشید، دست و زبان و گوش و چشم و زبان خود را مراقبت کنید، مورد رحمت خدا قرار میگیرید و بعد از آن دیگر هیچ مشکلی در رندگی نخواهید داشت و زندگیتان به برکت رحمت خدا آسان خواهد شد.
آیت الله جوادی آملی گفت: در آخرت بهشتی است که محصول کار آدم است. جهنمی است که محصول کار آدم است. در دنیا هم سعادتی است که محصول کار آدم است و شقاوتی است که محصول کار آدم است. بنابراین دنیا را مذمت کردن برهان علمی ندارد.
استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه عدد ۱۹ و به تعبیر قرآن تسعه عشر برای موکلان جهنم بیان شده است، گفت: خدا فرموده یکی از دلایلی که عدد ۱۹ تعیین شده؛ آزمونی برای کافران است تا دشمنان پیامبر(ص) به صدق دعوت او یقین بیابند و بر کفر کافران افزوده شود.
حجتالاسلام والمسلمین عبدالحمید واسطی با اشاره به آثار نور قرآن گفت: کار نور آشکارکنندگی است که باعث میشود ما بدانیم چه چیزهایی هست و چه اثری دارد و چگونه میشود از آنها استفاده کرد و این سبب رشد ما میشود و کار قرآن همین است
حجت الاسلام والمسلمین رضایی تهرانی در خطبههای نماز عید فطر مهدیه مشهد گفت: انس قرآنی را بعد از ماه مبارک رمضان ادامه دهید و حداقل یک حزب یا ۵۰ آیه در روز بخوانید و زندگی خود و خانواده را قرآنی کنید.
آیتالله جاودان گفت: خطر زبان از بقیه اعضای بدن بیشتر است به همین دلیل اگر زبان سالم بماند بقیه اعضا و جوارح هم سالم میمانند به همین دلیل در روایت آمده هر روز اعضای بدن از زبان شکایت دارند!
حجت الاسلام صراف با بیان اینکه فکر سرنوشت ساز از مهمترین اعمال شب قدر است، گفت: در این شب با فقر محض و صدق به امام در خانه خدا بروید و بعد از آن با قرآن به سر گرفته شده مأنوس باشید و به آن عمل کنید.
آیتالله دینپرور: شب زندهداری غیر از بیدار بودن است. ممکن است انسان شب بیدار باشد، اما واقعاً زنده نباشد. مهم این است که انسان وقتی بیدار است، عنوان شب زندهداری را داشته باشد. شبزندهداری یک جنبه عرفانی و اخلاقی دارد که میتواند زمینهای برای بیداری اجتماعی، سیاسی و ... باشد.
حجت الاسلام صراف با بیان اهمیت شناخت و معرفت به امام گفت: امیرالمؤمنین علیه السلام همان صراط مستقیمی است که در سوره حمد آمده است و مجوز عبور از صراط قیامت است.
حجت الاسلام صراف ضمن تببین فرق امامت خاص با عام گفت: به هیچ وجه نگویید که مقام امامت بعد از پیامبر(ص) غصب شده که با این گفتن برای غاصب جایگاه امامت قائل شده اید در صورتی که خلافت ظاهری با رأی مردم شکل گرفت و مقام امامت بر آنها جاری نشد.