زمان مطالعه: ۲ دقیقه

روزی جمعی از دوستان از شهید محراب آیت الله دستغیب پرسیدند: آقا! ما شنیده ایم وقتی که یاران امام امام زمان(عج) به تعداد سیصد و سیزده نفر رسیدند، امام زمان (عج) ظهور می کند. آیا اکنون در شرایط فعلی، چنین افرادی هنوز آماده نیستند؟!

به گزارش پایگاه تحلیلی عترتنا / مهدویت: روزی جمعی از دوستان در محضر شهید محراب آیت الله دستغیب بودند. سخن از امام زمان(عج) به میان آمد. یکی پرسید: آقا! ما شنیده‌ایم وقتی که یاران امام زمان(عج) به تعداد سیصد و سیزده نفر رسیده و آماده شدند، امام زمان(عج) ظهور می‌کند. آیا اکنون در شرایط فعلی، چنین افرادی هنوز آماده نیستند؟!

خنده‌ای کرد و فرمود: حدود چهل و پنچ سال قبل، در نجف اشرف بین علما همین مسئله مطرح شد. عدّه‌ای گفتند: چگونه در میان سه هزار نفر یار امام زمان(عج) پیدا نمی‌شود؟!

برای دریافت پاسخ این سؤال، قرار گذاشتند فردی را که دارای مراحل عالی در ایمان و عمل است، انتخاب کنند. بهترین آنان را برگزیدند تا به آقا امام زمان(ع) ملاقات کرده و در این مورد صحبت کند و پاسخ سؤال فوق را دریافت نماید.

فرد انتخاب شده به مسجد رفت و در آنجا اعتکاف کرد و مشغول عبادت و راز و نیاز و نماز و توسّل و «دعای ندبه» شد. پس از چند روز، سحر که در گوشه مسجد خوابیده بود، در خواب دید وارد شهری شده که در آن، جمعیّت بسیار بیرون آمده‌اند و همه به استقبال او آمده بودند. او را به سر و دست گرفتند و با استقبال بینظیر و سلام و صلوات، وارد شهر کردند و مردم در حالی که اظهار شادی می‌کردند، به آن فرد انتخاب شده گفتند: شاه ما مرده. تو از امروز به بعد شاه هستی.

او را به قصر بردند و لباس شاهانه بر تنش پوشاندند. سفره پهن کردند و غذای رنگارنگ در آن چیدند. جناب شیخ هم، درست و حسابی از آن غذاها خورد.

ملکه را آوردند. او و شاه وارد حجله شدند.

مدّتی نگذشت که صدای در شنیده شد. شیخ دم در آمد و پرسید: کیست در می‌زند؟ گفتند: آقا امام زمان (ع) ظهور کرده و فرمود: به شما پیام دهیم که بیایید.

او قدری سرش را خاراند و گفت: آقا امام زمان هم وقت پیدا کرده؟ بگویید، بگذارید صبح شود.

با فاصله کم، بار دیگر در را زدند و پیام امام زمان (ع) را رساندند. او گفت: نمیآیم. در همین هنگام از خواب بیدار شد. دید در گوشه مسجد، آلوده شده و از طرفی آفتاب‌زده و نمازش قضا گشته است. دو دستش را بر سرش کوبید و گفت: خاک بر سرم! هم در امتحان رفوزه شدم و هم نمازم قضا شد.

*مجله موعود به نقل از کتاب «داستان‌ها و حکایت‌های مسجد»، غلامرضا نیشابوری، داستان۱۰۳